Arno Stern był twórcą, którego życie i działalność artystyczna były ściśle ze sobą powiązane. Urodził się w 1924 roku w Kassel, w Niemczech. W 1933 roku, po przejęciu władzy przez Adolfa Hitlera, jego rodzina postanowiła opuścić Niemcy. Do zakończenia II wojny światowej przebywał na uchodźstwie, a po wojnie jego bliscy osiedlili się we Francji.

W wieku 22 lat, w 1946 roku, Arno Stern rozpoczął pracę w sierocińcu dla dzieci, które ucierpiały w wyniku wojny. Zorganizował dla nich materiały malarskie i obserwował, jak ich twórczość się rozwijała. „To, co zobaczyłem, było niesamowite. Ich obrazy były coraz większe” – wspominał.

Trzy lata później, w 1949 roku, założył w Paryżu swoją pierwszą pracownię malarską, nazwaną Closlieu po francusku, a Malort po niemiecku. Działała ona nieprzerwanie aż do 2020 roku, kiedy została zamknięta z powodu pandemii COVID-19.

W latach pięćdziesiątych XX wieku pracownia zyskała uznanie i wzbudziła szerokie zainteresowanie w mediach dzięki odkryciom i obserwacjom Sterna. Od lat osiemdziesiątych prowadzi on kursy szkoleniowe, przygotowując uczestników do otwierania własnych pracowni Malort. Obecnie funkcjonuje na świecie blisko dwa tysiące takich miejsc.

Arno Stern był często zapraszany na wykłady i prelekcje w różnych krajach, w tym w USA (Berkeley), Hiszpanii (Barcelona), Włoszech (Treviso, Rawenna), Polsce (Warszawa) oraz w wielu miastach Niemiec, Austrii i Szwajcarii. W Bristolu pełnił rolę eksperta technicznego UNESCO.

W 2013 roku został przedstawiony jako jeden z bohaterów filmu dokumentalnego Alfabet, wyreżyserowanego przez Erwina Wagenhofera.
Arno Stern mieszka we Francji z żoną, dziećmi i wnukami. Jego dzieci, Andre i Eleonoré, nie uczęszczały do szkoły.